29 yıllık kabus bu gece sona erdi nihayet. Ben bu 29 senenin 23üne tanıklık ettim öyle veya böyle. Çocukluğumdan itibaren saymaya başladık on yıl oldu, onbeş oldu, yirmi oldu derken hasret her yıl dahada büyüdü. Gençlerbirliği'ne penaltılarda kaybedilen final, İzmir'de Tümer'in kupayı avuçlarımızın içinden alması hepsi bu gece sonlandı.
Türkiye Kupasını kazanmak o kadar da önemli değildi aslında önemli olan Alex'in ellerinde kalkmasıydı o kupanın! Şu kısa ömrümde bana ve benim gibilere öyle şeyler yaşattı ki ''Doktor'' onun için söyleyecek söz kalmadı artık. Oyunculuğu, zekası, centilmenliği ve açıklamaları ile sadece Fenerbahçe taraftarının değil tüm kamuoyunun sempatisini kazanan nadir insanlardan birisi oldu. En önemlisi de basını artık susturdu!
Maça gelecek olursak bu gece sahada 3 gün önce şampiyonluğu son maçta kaybeden Fenerbahçe değil Bursa gibiydi sanki. Fenerbahçe'nin son bir iki yılda yaşadıkları ''acıya dayanma sınırını'' yukarı taşıdı. Maça müthiş istek ve arzu ile başladı takım. Özellikle Alex ''yeter artık'' der gibiydi. Maçın başında gelen golün ardından takımın geriye çekilmemeyi öğrenmesi de maçı bitirdi o anda. Kupada en rahat maçını kazanarak yıllar sonra şampiyon oldu Fenerbahçe. Kazanılan sadece bir kupa değil bütün sezon verilen savaşın sonuydu. Bu takım oyuncusuyla, taraftarıyla sadece spor tarihinin değil memleket tarihinin görmediği bir mücadele verdi ve sonunda kazandı. Hepinize helal olsun çocuklar. Tarih sizleri yazacak ve ben çocuklarıma sizin onurlu mücadelenizi anlatacağım. Bu mirası ömür boyu saklayıp nesilden nesile taşıyacağız!
Doyurucu bir şeyler yazmak gelmiyor içimden. Artık bu sezon bitti ve destan yazarları sezonu mutlu kapattı. Dahası yok! Yeni sezonda futbol konuşalım, güzellikleri konuşalım, renklere aşkımızı konuşalım, düşmanlığı değil, nefreti değil..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder